Pico de las Nieves

Pico de las Nieves – najwyższy szczyt Gran Canarii

Pico de las Nieves to najsłynniejsza kulminacja centralnej części wyspy, a zarazem symbol dzikiej, górzystej twarzy Gran Canarii. Choć według najnowszych pomiarów absolutnie najwyższym punktem wyspy jest sąsiedni Morro de la Agujereada (ok. 1956 m n.p.m.), to właśnie rejon Pico de las Nieves i jego mirador na wysokości ok. 1949 m jest najbardziej dostępny i najchętniej odwiedzany przez podróżników. Z tego miejsca, przy dobrej pogodzie, zobaczysz majestatyczny szczyt Teide na Teneryfie, ocean chmur kotłujący się w kotlinach oraz surowe, wulkaniczne ściany porośnięte kanaryjską sosną.

To idealny cel na półdniową wycieczkę, zachód słońca, a także ambitne szlaki piesze łączące Pico z Roque Nublo i Roque Bentayga. Niezależnie, czy przyjedziesz tu samochodem, czy zdobędziesz szczyt po kilku godzinach marszu, zrozumiesz, dlaczego mówi się, że wnętrze Gran Canarii to „kontynent w miniaturze”.

Spis treści
    Add a header to begin generating the table of contents

    Pico de las Nieves na mapie: położenie, wysokość i nazwa

    Rejon Pico de las Nieves leży niemal w sercu wyspy, ponad głębokimi barrancos i w obrębie wielkiego kompleksu erozyjno-wulkanicznego. Historycznie nazwę – „Szczyt Śniegów” – zawdzięcza zimowym opadom i niegdyś wykorzystywanym neveros, czyli lodowniom, w których magazynowano lód i śnieg. Dziś śnieg bywa tu rzadko, ale zimny wiatr i niespodziewane chmury przypominają, że jesteśmy blisko 2000 m nad poziomem morza.

    Warto wiedzieć, że formalnie najwyższym punktem Gran Canarii jest Morro de la Agujereada (ok. 1956 m) – skalisty ząb kilkaset metrów od miradoru Pico de las Nieves. Dla turysty praktyczna różnica jest niewielka: to tutaj znajduje się najlepszy punkt widokowy, wygodny dojazd i infrastruktura parkingowa. Wokół widać też charakterystyczną kopułę radaru – część strefy wojskowej, niedostępnej do zwiedzania.

    Strategiczne położenie szczytu sprawia, że rozpościera się stąd panoramiczne 360 stopni – od zielonych stoków północy po rozgrzane słońcem południe. To kluczowe „rozdroże” krajobrazowe wyspy i świetna baza do dalszych wypadów w interior.

    Wulkaniczne serce wyspy: geologia i krajobrazy

    Gran Canaria wyrasta z oceanu jako stratowulkaniczna wyspa o milionach lat historii. Rejon Pico de las Nieves to centralny, silnie zerodowany masyw, gdzie dawne wylewy bazaltowe, tufy i brekcje tworzą monumentalne ściany i iglice. Erozja wycięła ramiona barrancos i pozostawiła wolnostojące monolity – najsłynniejszy to Roque Nublo, widoczny jak latarnia z wielu punktów widokowych przy Pico.

    Na wysokościach między 1500 a 1900 metrów rozciąga się pinar – las kanaryjskiej sosny (Pinus canariensis), niezwykle odpornej na ogień. Jej długie igły jak struny grają na wietrze, a miękki, pachnący żywicą dywan igliwia amortyzuje kroki wędrowców. To krajobraz surowy i jednocześnie kojący, szczególnie gdy nad głową płynie „mar de nubes”, czyli ocean chmur falujący pomiędzy grzbietami.

    W przejrzyste dni dostrzeżesz też ekspansywny zarys Teide na Teneryfie oraz La Gomerę i La Palmę zawieszone na horyzoncie. Gra świateł o złotej godzinie wyciąga fakturę skał i wypala cienie w dolinach – to czas, kiedy fotografowie górscy najbardziej cenią Pico de las Nieves.

    Jak dotrzeć: samochodem, pieszo i komunikacją publiczną

    Najprościej dojechać na Mirador Pico de las Nieves samochodem. Z Las Palmas kieruj się przez Santa Brígida i San Mateo (drogi GC-15, następnie GC-600/GC-130), a z południa wyspy – z Maspalomas przez Fatagę i San Bartolomé de Tirajana (GC-60, dalej GC-600 i GC-130/GC-134). Ostatni odcinek jest kręty, ale asfalt dobry; przy miradorze znajdziesz niewielki parking i punkty widokowe.

    Komunikacją publiczną dotrzesz do węzłów takich jak San Mateo, Tejeda czy Ayacata, a dalej pieszo lub taksówką. Rozkłady autobusów (Global) bywają rzadkie, więc połączenie z dłuższym spacerem to świetny pomysł na całodniową wycieczkę.

    Miłośnicy trekkingu mogą wejść na Pico wieloma ścieżkami z sieci szlaków. Popularne punkty startowe to Llanos de la Pez (strefa biwakowa), La Goleta przy Roque Nublo oraz rejon Cruz de Tejeda. Wybierając podejście piesze, docenisz zmienność krajobrazów i ciszę sosnowych lasów.

    Najciekawsze szlaki na Pico de las Nieves: od spaceru po całodniową trasę

    Rejon szczytu oferuje trasy na każdy poziom. Krótkie, widokowe przejścia wiodą z Llanos de la Pez i z Degollada de los Hornos, natomiast długie całodniówki łączą Roque Nublo i Roque Bentayga z Pico. Szlaki mają charakter alpejski „w wersji atlantyckiej”: łatwe technicznie, ale miejscami strome i narażone na wiatr.

    Poniżej porównanie trzech popularnych propozycji. Pamiętaj o zapasie wody, ochronie przeciwsłonecznej i warstwach ubrań – pogoda lubi tu figle.

    Trasa Start Dystans (tam i z powrotem) Przewyższenie Czas Trudność
    Spacer szczytowy Mirador Pico de las Nieves 2–4 km ±100 m 1–1,5 h Bardzo łatwa
    Llanos de la Pez – Pico Llanos de la Pez 7–9 km ok. 350–450 m 2,5–3,5 h Łatwa/umiarkowana
    Roque Nublo – Pico (tam i z powrotem) La Goleta (Roque Nublo) 12–16 km ok. 600–800 m 4,5–6 h Umiarkowana

    Jeśli masz tylko godzinę, wybierz „spacer szczytowy” po ścieżkach nad miradorem i platformach widokowych. Gdy dysponujesz pół dniem, podejdź z Llanos de la Pez przez pachnący pinar i wróć pętlą. A jeśli chcesz ambitnej całodniówki, połącz Roque Nublo i Pico de las Nieves – to kwintesencja gór Gran Canarii.

    Pogoda i najlepsza pora: kiedy jechać na najwyższy szczyt Gran Canarii

    Wysokość ponad 1900 m oznacza zupełnie inne warunki niż na plażach południa. Zimą temperatura na Pico de las Nieves bywa jednocyfrowa, a wiatr potrafi wychłodzić nawet przy słońcu. Zdarzają się też epizodyczne opady śniegu. Wiosna i jesień to złoty środek – stabilna pogoda, czystsze powietrze i mniej upałów.

    Latem możliwe są upały w ciągu dnia, ale poranki i wieczory pozostają rześkie. Najlepsze widoczności trafiają się po przejściu frontów lub rankiem, gdy „mar de nubes” spływa w niższe kotliny. Na zachód słońca warto przyjechać wcześniej, bo parking potrafi się wypełnić.

    Rada praktyczna: zawsze miej w plecaku lekki softshell lub wiatrówkę, czapkę, krem z filtrem i dodatkową wodę. Pogoda potrafi zmienić się w 15 minut – od pocztówkowej przejrzystości po mleczną mgłę i porywisty wiatr.

    Wakacje w Hiszpanii

    Zachód słońca i fotografia: jak uchwycić „ocean chmur”

    Zachód słońca to spektakl, dla którego wielu przyjeżdża specjalnie na Pico. Słońce tonie za Teneryfą, a Teide rysuje się jak trójkątna sylwetka unosząca się nad chmurami. Gdy trafi się inwersja, zobaczysz falujący „ocean chmur” zalewający kotliny – idealne tło dla kadrów z roślinami na pierwszym planie i zarysami Roque Nublo.

    Fotograficznie najlepiej działają szerokie kąty (14–24 mm), ale teleobiektyw (70–200 mm) pozwoli „przyciągnąć” Teide i fakturę chmur. Filtr polaryzacyjny pomaga okiełznać odblaski, a statyw przydaje się w niebieskiej godzinie, gdy światła już mało. Unikaj wietrznych grzbietów – nawet mały podmuch wstrząśnie aparatem.

    Pro tip: przyjedź 60–90 minut przed zachodem słońca, rozpoznaj kompozycje, sprawdź kierunek wiatru i ustawienia ekspozycji. Po zmroku latarka czołowa i ciepła warstwa uratują komfort powrotu do auta.

    Co zobaczyć w okolicy: Roque Nublo, Bentayga i górskie wioski

    Nie ograniczaj wizyty tylko do miradoru. Kilkanaście minut jazdy dzieli Pico de las Nieves od kultowego Roque Nublo – symbolu wyspy – i od Roque Bentayga, dawnego miejsca kultu rdzennych mieszkańców. Warto zajrzeć też do Cruz de Tejeda, gdzie aromatyczny miód, ser i migdałowe słodkości smakują najlepiej po górskim spacerze.

    Miłośnikom panoram spodobają się punkty widokowe: Mirador Degollada de Becerra, Mirador del Pico de los Pozos de las Nieves czy Mirador Caldera de los Marteles z widokiem w głąb krateru. Każdy odsłania inną twarz wnętrza Gran Canarii – od zielonych tarasów upraw po skalne labirynty.

    Jeśli planujesz piknik lub krótką przerwę, Llanos de la Pez i okoliczne strefy rekreacyjne oferują stoły, cienie sosen i miejsce na złapanie oddechu. To również świetne bazy wypadowe na łatwe rodzinne ścieżki.

    Bezpieczeństwo, etykieta i ochrona przyrody

    Okolice szczytu obejmują strefy wojskowe – kopuła radaru i część ogrodzonych terenów są niedostępne. Szanuj oznakowania i nie wchodź za bariery. Pamiętaj, że to obszar górski: mocne obuwie, warstwy ubrań, zapas wody i przekąski to podstawa nawet przy krótkich spacerach.

    W sosnowych lasach obowiązuje zasada „zabierz ze sobą to, co przyniosłeś”. Ogniska są zabronione; w wyznaczonych strefach piknikowych korzystaj z przygotowanej infrastruktury. Dbaj, by nie zbaczać ze szlaków – młode odrosty sosen i kruche zbocza łatwo uszkodzić, a erozja postępuje błyskawicznie.

    Jeśli spotkasz gęstą mgłę, ogranicz tempo, trzymaj się znaków i miej naładowany telefon. Zimą i w wietrzne dni czapka i rękawiczki potrafią zrobić ogromną różnicę. W razie wątpliwości co do pogody – odpuść i wróć w lepszych warunkach.

    Praktyczne wskazówki: parking, wyposażenie i małe przyjemności

    Przy Mirador Pico de las Nieves jest niewielki parking, który szybko się zapełnia o zachodzie słońca i w weekendy. Wybierz wcześniejsze godziny lub zaparkuj niżej i podejdź pieszo. Toalety publiczne nie zawsze są dostępne – zaplanuj postój w Cruz de Tejeda, San Mateo lub przy strefach rekreacyjnych.

    W plecaku warto mieć: 1,5–2 l wody na osobę (więcej latem), lekkie przekąski, kurtkę przeciwwiatrową, krem SPF 30–50, okulary, nakrycie głowy i latarkę czołową. Kije trekkingowe przydają się na dłuższych trasach łączących Roque Nublo z Pico.

    Dodatkowa mała przyjemność? Po zejściu zajrzyj do lokalnej „venta” na queso de flor (ser z kwiatem ostu), miód kanaryjski i almendrados (ciasteczka migdałowe). Smakują najlepiej po dobrze spędzonym dniu w górach.

    Podsumowanie

    Pico de las Nieves to serce górskiej Gran Canarii: łatwo dostępny mirador, spektakularne widoki, bliskość Roque Nublo i sieć szlaków od krótkich po całodniowe. Choć najwyższy punkt wyspy leży odrobinę wyżej na Morro de la Agujereada, to właśnie tutaj bije turystyczny puls interioru. Zabierz warstwy na wiatr, aparat i odrobinę cierpliwości do pogody – nagrodą będzie ocean chmur, sylwetka Teide na horyzoncie i poczucie, że stanąłeś na dachu Gran Canarii.

    Picture of Redakcja Wakacje na Fali

    Redakcja Wakacje na Fali

    Tworzymy praktyczne przewodniki po kierunkach wakacyjnych – analizujemy klimat, opisujemy atrakcje i dzielimy się sprawdzonymi wskazówkami.

    Więcej o nas

    FAQ

    Czy Pico de las Nieves to na pewno najwyższy punkt Gran Canarii?
    Najwyższym punktem jest sąsiedni Morro de la Agujereada (ok. 1956 m), lecz turystycznie funkcję „najwyższego” pełni rejon Pico de las Nieves z miradorem (ok. 1949 m). To tu prowadzi asfalt i znajdują się najlepsze punkty widokowe.
    Z Maspalomas licz około 1–1,5 godziny krętymi drogami GC-60 i GC-600/GC-130. Z Las Palmas podobnie – około 60–80 minut przez San Mateo. W weekendy i o zachodzie słońca dolicz czas na parkowanie.
    Bezpośrednio nie. Autobusy Global dojeżdżają do miejscowości takich jak San Mateo, Tejeda czy Ayacata. Dalej trzeba iść pieszo, złapać taksówkę lub zorganizować transfer.
    Krótka pętla z Llanos de la Pez albo spacer z miradoru to idealny start: niewielkie przewyższenia, świetne widoki i dobre ścieżki. Na dłuższy dzień wybierz kombinację Roque Nublo – Pico.
    Przy samym miradorze infrastruktura jest ograniczona, toalety bywają nieczynne. Najbliższe usługi znajdziesz w Cruz de Tejeda, San Mateo lub przy wybranych strefach rekreacyjnych.
    Silny wiatr, nagłe zamglenie i różnice temperatur względem wybrzeża nawet o kilkanaście stopni. Zimą możliwy jest epizodyczny śnieg – zabierz warstwy i sprawdź prognozę.
    W okolicy są strefy wojskowe i obszary chronione, dlatego loty dronem mogą podlegać ograniczeniom lub być zabronione. Sprawdź lokalne przepisy i mapy stref (AESA) przed startem.
    Lato-2026

    Sprawdź pozostałe artykuły: